Kunstenares Yvonne Hakkert over digitale kunst
28-05-2004 Sanne Schepers
Dit pinksterweekeinde
wordt in Amsterdam voor de 20e keer de kunstroute gehouden. Veel kunstenaars
hebben hun ateliers in dezelfde buurt en elk stadsdeel heeft dan ook zijn
eigen kunstroute. Kunstenaars openen hun ateliers voor publiek en kunnen
zo hun werk tentoonstellen. Naar aanleiding van de kunstroute nam Deadline
een voorproefje en interviewde Yvonne Hakkert, zij houdt zich bezig met
digitale kunst.
Hoe bent u gekomen tot het maken van digitale kunst? En waarom spreekt het u zo aan?
'Op een feest was er iemand met de allereerste Mac. Hij liet het mij zien en zei tegen mij 'dat vindt jij ook leuk'. Ik vond Informatica maar niets en ik dacht toen dat dat niets voor mij was. Maar toen bleek dat ik het wel hartstikke leuk vond. De Mac is creatief en gefocust op beeldmateriaal. Een half jaar later had ik er zelf een aangeschaft, een nieuwere versie met kleur. De muis werd mijn digitale kwast. Het leuke van digitale kunst is dat de mogelijkheden oneindig zijn en je veel kan experimenteren. Het is snel en je kan bewegende composities maken. En de snelle verspreiding over het internet is natuurlijk ook prachtig. Een computer is gewoon een heel economisch apparaat.
Grijpt u nog wel eens naar een echte kwast?
Ja, soms heb ik de behoefte om echt iets vast te hebben, iets wat concreet is en wat je op kan hangen. En het geluid van de kwast op een doek en de trillingen die de kwast op het doek veroorzaken doen ook iets met me. Dat kan met een computer niet.
Bij digitale kunst blijft het voornamelijk toch in je computer zitten. Als je digitale kunst af laat drukken krijg je niet het effect dat je op je scherm krijgt en krijg je het nooit helemaal hoe jij het bedoeld hebt. Je verliest kwaliteit. Om toch zoveel mogelijk het effect van een scherm te behouden druk ik mijn kunst af op hoog glanzend fotopapier. Dat is wel erg mooi.
U maakt eerst foto's die u vervolgens bewerkt met de computer. Hoe gaat u te werk om deze foto's te maken? Gaat u daarvoor op pad? En hoe komt een kunstwerk dan uiteindelijk tot stand?
Dat is een heel proces. Ik ga op pad om foto's te maken. Ik fotografeer buiten als het licht helemaal goed is. Ik fotografeer objecten met een bepaalde kleur, ik pak net dat ene stukje. Op het moment vooral water, boten en treinen. Vervolgens maak ik een selectie uit de serie foto's die mij iets doen en die scan ik in. Dan maak ik een compositie door verschillende foto's te combineren en bewerk ik deze.
En wordt u nooit moe om constant achter een beeldscherm te moeten zitten?
Nee, helemaal niet. Je bent bezig met iets, je maakt iets. Het heeft niets met de klok te maken. Ik krijg energie van kunst maken en ik kan er zo tot diep in de nacht mee doorgaan. Wat ik in mijn kunst wil verwerken zijn bepaalde stiltes. Alles moet kloppen en helemaal perfect zijn, dan is er voor mij een bepaalde stilte. Ik voel me van binnen zo goed en energiek en ik zie zo ontzettend veel dat ik al die indrukken kwijt moet, ik moet ze verwerken. Alles wat ik neerzet is echt en puur mijn gevoel. Andere mensen voelen misschien hele andere dingen maar ik kan er niet wakker van liggen als iemand het niet snapt, of klinkt dat nou heel arrogant? (Ze lacht)
U haalt
onder andere inspiratie uit muziek. Mag ik vragen welke of wat soort muziek?
Daar kan ik eigenlijk niet echt op antwoorden. Ik luister naar zoveel muziek. Vroeger luisterde ik veel naar Stevie Wonder, Otis Redding, Aretha Franklin en Santana. Muziek is meer een hulpmiddel om bepaalde stiltes uit mezelf te krijgen. Dat gaat diep naar binnen en versterkt het gevoel. Je krijgt een bepaald meditatief moment als je intensief naar muziek luistert. Een bepaald ritme spreekt me dan aan.
U heeft ooit gezegd dat u het leuk zou vinden om uw kunst met muziek te combineren. Hoe ziet u dat voor zich?
Ik had ooit een kast ontworpen met allerlei schotjes en plankjes. Toen ik er een keer goed naar keek zag ik dat er een aantal plankjes waren verschoven en ik zag meteen dat het niet meer klopte. En toen ik goed naar de originele ontwerptekening keek leek het net een notenbalk. Een vriend van mij was veel met muziek bezig en ik vroeg hem wat voor noten hij erin zag en hij schreef zo wat noten op. Hij heeft dat toen in een computer gestopt en heeft met die noten muziek gemaakt, daar kwamen allemaal rare geluiden uit. Ik vond dat echt geweldig. Maar ik heb zelf geen muzikaal talent. Wat me echt geweldig lijkt, is dat je in een museum op een knopje kan drukken en dat een computer bijvoorbeeld de lijnen van Mondriaan vertaald in noten en er zo muziek uit kan halen. Dat je de kunst als het ware kan horen. Maar of dat technisch ooit mogelijk is
Hoe zou u uw kunst het liefste willen tonen? In een museum?
Het lijkt me een grote eer om in het Stedelijk Museum te mogen hangen. En dat mensen een kaartje moeten kopen om jouw kunst te mogen zien! Uiteindelijk is dat toch een soort bekroning van je werk. Galeries vind ik eigenlijk erg ouderwets en inefficiënt. Het is omslachtig en zoveel geregel. Maar het is natuurlijk wel leuk om met mensen te kletsen en sociale contacten op te doen. Als je veel achter de computer zit verwaarloos je dat snel. (lacht) Ik hou alleen niet zo van de 'small talk' en de vele onechtheden in sommige mensen die je tegenkomt. Maar gelukkig is niet iedereen zo.
Wat ik vooral ook erg vervelend vind, is dat je zo afhankelijk bent van de tussenbedrijven die je werk uitprinten. Je moet maar afwachten of je werk naar buiten komt op de juiste manier. Ik hou er niet van om dat uit handen te geven. Ik wil wel iedereen laten doen waar hij/zij goed in is, maar voordat je die eenmaal gevonden hebt ben je alweer een stuk verder. Ik zou bijvoorbeeld mijn werk wel graag continu op plasma schermen willen tonen. Dan zie je het zoals ik het gemaakt heb.
En zou
u bijvoorbeeld ooit uw kunst willen projecteren in clubs waarbij DJ's muziek
draaien?
Ik ben geen VJ. Ik ben niet een echte entertainer en hou niet van massa's mensen om me heen. Het lijkt me best wel leuk hoor, maar dan trek ik me liever terug in een hoekje van de bar met een tequila-jus. Mét een schijfje citroen.
Heeft u een ware droom?
Wat ik ooit nog wel zou willen is een goeie boot waar ik de zee mee op kan, de allersnelste en mooiste Apple powerbook en een digitale camera. Dan lekker rondvaren, opnames maken met m'n camera, die direct bewerken op m'n computer en ze vervolgens meteen op het internet zetten. Maar ik denk wel dat ik ook altijd schilderijen zal blijven maken. En ik zou ook wel eens een andere wasmiddelreclame willen maken. Op een of andere manier lijkt het wel alsof ze expres van die verschrikkelijke reclames maken, dat wekt bij mij echt irritatie op.
Heeft u zelf favoriete kunstenaars?
Ik heb er drie. Mondriaan om zijn precisie, Rembrandt is de meester, een echte vakman, en van Gogh om de waanzin die je bij zijn werk voelt, de echtheid. Een goeie kunstenaar van nu vind ik Patrick Burke. Hij maakt ook digitale kunst, maar in een hele andere stijl dan ik. Zelf was ik een van de eerste die zich met digitale kunst bezighield, dus ik heb nooit echt een groot voorbeeld gehad.
Wat verwacht u van de kunstroute? En van de toekomst?
Ik hoop dat er veel belangstellenden zijn en mensen die echt doelgericht komen kijken naar je werk.Van de toekomst weet ik niet wat ik verwachten kan. De technologieën gaan zo ontzettend snel dat ik wel heel erg benieuwd ben wat de volgende uitvindingen zijn. En dan zie ik wel of ik me daarmee bezig wil gaan houden.
De kunstroute is zaterdag 29 mei t/m maandag 31 mei. Het atelier van Yvonne Hakkert is te vinden op de Kunstroute op de Westelijke eilanden. Meer info: www.hakkert.net en www.oawe.nl
Sanne Schepers.
© deadline 2004
